Δυσοίωνα σύννεφα μαζεύονται πάνω από πολλές περιοχές του κόσμου, ενώ σε άλλες, η θύελλα του πολέμου μαίνεται ήδη εδώ και αρκετό καιρό. Σε όλο τον κόσμο, που κυριαρχείται από τους νόμους του κεφαλαίου, λαμβάνουν χώρα 56 συγκρούσεις ποικίλου μεγέθους και έντασης, στις οποίες εμπλέκονται 90 χώρες: από την Ουκρανία μέχρι την Παλαιστίνη, από το Κονγκό μέχρι την Υεμένη, από τη Μιανμάρ μέχρι το Σουδάν.

Η παγκόσμια οικονομία βρίσκεται σε τέλμα, κατακλυσμένη από την υπερπαραγωγή αγαθών, και κάθε προσπάθεια αποκατάστασης της ορμής της προσκρούει στις ασυμβίβαστες αντιφάσεις αυτού του πλέον αντιιστορικού συστήματος παραγωγής.

Η εγκατάλειψη του ελεύθερου εμπορίου, το οποία χαρακτήρισε τις τελευταίες δεκαετίες, και η επιστροφή στον προστατευτισμό και τον οικονομικό εθνικισμό, αποτελούν περαιτέρω απόδειξη ότι το καθεστώς του κεφαλαίου ξεπερνά τον εαυτό του. Από τη μία πλευρά, ο προστατευτισμός θα αυξήσει περαιτέρω την εκμετάλλευση του προλεταριάτου και από την άλλη θα εντείνει τον αγώνα για την κατανομή των αγορών.

Ο εμπορικός πόλεμος μεταξύ των ιμπεριαλισμών αποτελεί προαναγγελία ανοιχτού πολέμου, όπως συνέβη και στους δύο παγκόσμιους πολέμους του περασμένου αιώνα, ο πρώτος από τους οποίους σταμάτησε σε όλη την Ευρώπη με τη νίκη της προλεταριακής επανάστασης του Οκτωβρίου 1917 στη Ρωσία, ένα λαμπρό ιστορικό παράδειγμα του πώς μπορεί να σπάσει η πολεμική μηχανή του κεφαλαίου.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες, η κορυφαία οικονομική και στρατιωτική δύναμη στον κόσμο, αντιδρούν στην κρίση με προστατευτισμό και απειλούν να χρησιμοποιήσουν την τεράστια πολεμική τους μηχανή για να περιορίσουν τον παγκόσμιο αντίπαλό τους, την Κίνα.

Η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας – το δεύτερο ισχυρότερο καπιταλιστικό κράτος στον κόσμο, που σφετερίζεται τον τίτλο του σοσιαλιστή, όπως κάποτε έκανε η σταλινική ΕΣΣΔ – συνεχίζει με ολοένα και μεγαλύτερες δυσκολίες, σε ένα πλαίσιο γενικής οικονομικής κρίσης, τη βιομηχανική και στρατιωτική της ανάπτυξη, διατηρώντας χαμηλό προφίλ για να κερδίσει περεταίρω σε εμπορικό και διπλωματικό επίπεδο, ενώ παράλληλα προετοιμάζεται για αντιπαράθεση και σε στρατιωτικό επίπεδο.

Σε μια προσπάθεια να βγουν από τη βιομηχανική ύφεση, οι Ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές επανεξοπλίζονται, με το πρόσχημα της απάντησης στη ρωσική απειλή, αλλά ο επανεξοπλισμός τους θα στραφεί κυρίως εναντίον του προλεταριάτου, το οποίο καλείται σήμερα να κάνει θυσίες και αύριο να βγει στο μέτωπο για να υπερασπιστεί τα συμφέροντα των κυρίων του.

Μια ενωμένη Ευρώπη – αδύνατον υπό τον καπιταλισμό – θα διαλυθεί από έναν Τρίτο Ιμπεριαλιστικό Παγκόσμιο Πόλεμο, όπως συνέβη στον Πρώτο και Δεύτερο, με τα διάφορα έθνη-κράτη να τάσσονται είτε με τους Αμερικανούς είτε με τους Κινέζους ιμπεριαλιστές.

Ο παγκόσμιος ανταγωνισμός των εξοπλισμών θα απαιτήσει την επιστράτευση τεράστιων πόρων, μειώνοντας την χρηματοδότηση σε νοσοκομεία, σχολεία, μισθούς και συντάξεις. Στη Νότια Κορέα, η αστική τάξη εργάζεται για την εισαγωγή μιας εβδομάδας εργασίας 64 ωρών, ενώ ορισμένες χώρες εξετάζουν ήδη την επαναφορά της υποχρεωτικής στρατιωτικής θητείας. Η Πολωνία σκοπεύει να στρατολογήσει ολόκληρο τον ανδρικό της πληθυσμό για περιόδους στρατιωτικής εκπαίδευσης.

Η εργατική τάξη δεν μπορεί να αγωνιστεί αποφασιστικά και ασυμβίβαστα για να υπερασπιστεί τις συνθήκες διαβίωσης και εργασίας της χωρίς να αμφισβητήσει την εθνική οικονομία, η οποία δεν είναι τίποτα περισσότερο από τον καπιταλισμό. Αυτή η μάχη πρέπει να δοθεί όχι μόνο σε κάθε χώρα, αλλά και στο πλαίσιο του συνδικαλιστικού κινήματος, το οποίο σήμερα κυριαρχείται κυρίως από συνδικάτα υποταγμένα στα εθνικά αστικά συμφέροντα. Οι εργαζόμενοι πρέπει να αγωνιστούν ενάντια στην ανοιχτά αστική ή οπορτουνιστική ηγεσία εντός των συνδικάτων, τα οποία ιστορικά συμμετείχαν στην πορεία των εργατών προς την υπεράσπιση της πατρίδας τους, και θα συνεχίσουν την ίδια παράδοση όταν οι μαζικοί τάφοι του αυριανού Τρίτου Ιμπεριαλιστικού Πολέμου θα σκαφτούν και θα γεμίσουν με τα πτώματα του προλεταριάτου.

Στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο πρόεδρος του συνδικάτου United Auto Workers - έχει υποδεχθεί τους προστατευτικούς δασμούς που αυξάνουν τις τιμές των αγαθών ως νίκη της εργατικής τάξης. Στην Ιταλία, ο γενικός γραμματέας της Ιταλικής Γενικής Συνομοσπονδίας Εργασίας ηγήθηκε μιας διαδήλωσης υπέρ του ευρωπαϊκού επανεξοπλισμού, με άλλα λόγια, της σφαγής των προλετάριων.

Ένας πραγματικός αγώνας για σημαντικές αυξήσεις μισθών, για καλύτερες και ασφαλέστερες συνθήκες εργασίας, για τη μείωση των ωρών εργασίας γίνεται επίσης αγώνας κατά των δαπανών για επανεξοπλισμό, η μόνη αληθινή αντίθεση στη στρατιωτικοποίηση της οικονομίας και της κοινωνίας - προετοιμάζοντας ουσιαστικά το προλεταριάτο για τον επαναστατικό αγώνα για τον κομμουνισμό με την αυθεντική μαρξιστική παράδοση, που εκπροσωπείται από το διεθνές ταξικό κόμμα ως όργανο χειραφέτησής του.

Η απρόσωπη ιστορική δύναμη και αναγκαιότητα του κομμουνισμού, μιας νέας μορφής παραγωγής που είναι ήδη ώριμη και πιέζει την κοιλιά του καπιταλιστικού τέρατος, θα παρουσιαστεί για άλλη μια φορά ως η μόνη αληθινή δυνατή εναλλακτική: είτε αστικός πόλεμος για τη διατήρηση αυτού του συστήματος παραγωγής είτε διεθνής κομμουνιστική επανάσταση.